Polyurethaan Rubber (Polyurethane Elastomer, AU of EU)
De Rubber:
Bayer bracht als eerste in de vijftiger jaren Vulkollan op de markt ontwikkeld uit de uitvinding van Otto Bayer in 1937.
Resistenties en sterke kanten:
Het polyurethaan rubber is in diverse vormen in de markt verkrijgbaar. Er zijn walsbare polyurethaan rubber types, die zich laten verwerken als vele andere elastomeren, maar wel veel meer tijd nodig hebben om te vulkaniseren, en de vloeibare polyurethaan rubber versies. De heet vulkaniseerbare soorten hebben hogere mechanische eigenschappen als de walsbare soorten maar deze vloeibare types hebben ook een lange vulkanisatietijd nodig. Hoge scheursterkte, hoge slijtageweerstand. Uitstekende weerbestendigheid en resistentie tegen oxidatie. Polyurethanen zijn bestendig tegen koolwaterstofbrandstoffen en minerale oliën. De hydrolyse, waterbestendigheid, is slecht, maar , bij polyether polyurethaan beter tot + 60 graden Celsius. Ook heeft de polyether versie van de polyurethanen de beste min temperatuur bestendigheid tot ongeveer -/- 35 gr. Celsius. Uitzonderlijk voor deze rubber is, hoe hoger de hardheid, hoe hoger de mechanische eigenschappen. Normaal tot ongeveer 80 gr. Celsius toepasbaar, maar een enkele samenstelling kan voor kortere tijd tot ongeveer 150 gr. Celsius worden toegepast.
Polyurethaan heeft de beste resistentie tegen hoge doseringen radioactieve straling onder de elastomeren. Een aandachtspunt is bij een hoge energie doses straling is dat het polyurethaan niet vastgehecht moet zijn aan aluminium. Er ontstaat dan zuur dat het aluminium aantast.
Zwakke kanten:
Een nadeel van dit elastomeer is dat het slecht warmte afgeeft, en dus warmte opbouwt. Maar ook de temperatuurbestendigheid en hydrolyse bestendigheid is een zwak punt.
Toepassing:
Op plekken waar slijtage groot is, of grote krachten ontstaan.